Foto en tekst: Willem Menting. Peel en Maas 14-01-2020
Peter-Paul Henkes is bezig aan zijn laatste dagen als huisarts bij MC Wieënhof in Venray. Na ruim 24 jaar huisarts in Venray te zijn geweest, vindt de 71-jarige Henkes het welletjes. “Ik ben in september 1996 begonnen in Venray met de overname van praktijk Vercauteren aan de Merseloseweg. In al die jaren is de zorg flink veranderd, maar voor mij is het nu klaar. Het is tijd voor andere dingen.”
Henkes wilde eigenlijk al eerder afzwaaien als huisarts in Venray, maar door een tweede coronapiek werd hij naar eigen zeggen schaakmat gezet. “Het voelde niet goed om vorig jaar zomer al te stoppen. De druk nam weer flink toe, ook hier in de huisartsenpraktijk. Ik was hier nog nodig en dan moet je niet stoppen. Privé kon ik ook geen zaken ondernemen en ik ben geen type om stil te zitten. Ik vond het niet erg om nog een tijdje door te gaan.”
Sinds 1985 is Henkes werkzaam als huisarts. Eerder werkte hij onder meer nog in een huisartsenpraktijk in Velden. “Destijds waren huisartsen nog meer poortwachter. Wij moesten bepalen welke patiënt recht had op zorg uit de tweede lijn. Tegenwoordig ontlasten we bijvoorbeeld de ziekenhuizen door diabetespatiënten zonder complicaties in de huisartsenpraktijk te behandelen. Vroeger gingen deze patiënten naar het ziekenhuis. Ik durf wel te stellen dat door deze wijziging de drempel lager is om naar de dokter te gaan en de kwaliteit van die specifieke zorg is ook beter.”
De Maastrichtenaar wilde eigenlijk altijd al huisarts worden. “Het is een bijzondere tak van de zorg. Ik zeg altijd: ‘Een huisarts weet weinig van veel dingen en een medisch specialist weet veel van weinig dingen’. Dat is denk ik wel een mooie omschrijving van het vak. Ik heb het werk altijd met veel plezier gedaan. De laatste jaren wordt er ook steeds vaker een beroep gedaan om terminale zorg. Dat klinkt als heel vervelend, maar ik ervaar het ook als een hele bijzondere vorm van zorg.”
Vanaf 1996 werkte Henkes acht jaar als solistische huisarts. “Dat deed ik met assistente Cobie Claessens. In 2004 ben ik verhuisd naar de Leunseweg 53b en toen begon gefaseerd de overgang naar een samenwerkingsverband. Dat resulteerde in Medisch Centrum de Wieënhof. “Sinds oktober 2011 zitten we op de huidige plek. Mijn aandelen zijn jaren geleden overgenomen. Ik deed toen een stapje terug en ging drie dagen werken in plaats van vijf.” Door de coronacrisis is Henkes ook in een voor hem onbekende situatie terechtgekomen. “Dit is natuurlijk uniek, maar niet in de positieve zin van het woord. Er is veel gebeurd de laatste maanden en voorlopig zijn we er nog niet vanaf. Al biedt het vaccin hopelijk een uitweg.”
De huisarts heeft voldoende plannen liggen om zijn pensioen kleur te geven. Zo staat een reis naar Indonesië op de planning als het straks weer mogelijk is. “Ik wil graag nog een keer naar Bali. Ik hoop dat dat in de loop van dit jaar weer mogelijk is. Het is even afwachten, maar ik heb voldoende om handen om bezig te blijven.” Iedereen die nog afscheid wil nemen van huisarts Henkes kan een afspraak inplannen via de reguliere weg. “Ik wilde niet met de stille trom vertrekken, maar een afscheidsreceptie kan er vanwege de coronamaatregelen niet komen. Zicht op verbetering is er wat dat betreft niet, dus het wordt nu een soort afscheidsspreekuur. Mensen kunnen via de doktersassistent een afspraak maken en dan kunnen we nog gezellig een kwartiertje babbelen. Op die manier kan ik toch een beetje afscheid nemen. Want ik merk wel dat ik dat het aller moeilijkste vind.”